What’s happening in Litouwen?

In Litouwen is het ‘s zomers ‘bloody hot’ en ‘s winters ijzig koud. Daar kun je je op kleden zou je zeggen. Maar ja, dan loop je wel weer tegen het bekende fenomeen aan dat én de kledingvoorraden niet op orde zijn én het beleid er niet in voorziet dat je in Litouwen de juiste winterkleding krijgt. Riep er een tijdje terug niet iemand van de defensietop ‘fuck de rules’? In dit geval geef ik die persoon groot gelijk. Snel regelen die winterkleding, want afgelopen winter hadden een tiental collega’s bevroren vingers en tenen, met alle (vervolg)schade van dien. Daar is Defensie verantwoordelijk voor, dat was niet nodig geweest en dat dient deze winter hoe dan ook voorkomen te worden!

Nog zo’n puntje waar ‘fuck de rules’ op van toepassing kan zijn. De technici in Litouwen die het materieel onderhouden lopen tegen regels aan die ik volstrekt niet snap. Zij hebben bovendien al talloze keren nul op rekest gekregen als zij het aankaartten. Waar gaat het om? Een klein onderdeel van een van de voertuigen, essentieel voor de motor, bestaat uit een doosje met vijf veertjes. Die veertjes gaan om de haverklap stuk en leiden tot flinke schade aan de motor. In het ergste geval gaat die hele motor naar de filistijnen en dat kost tienduizenden euro’s. Letterlijk om de hoek van het Litouwse kazerneterrein zijn veel betere veertjes voor een paar euro te koop. De mannen zouden er graag mee experimenteren. Maar de regels schrijven voor dat dat niet mag ondanks alle verzoeken die zij indienden. Terwijl mijn gezonde verstand zegt (en dat bleek te kloppen) dat in het ergste geval de motor naar de filistijnen gaat. Dat gebeurt nu al! Ik zou zeggen, wat is er mis met zo’n experiment? Maar ja, de regels he (en terwijl ik dit schrijf zucht ik héél diep). Je zou willen dat Defensie zo strikt met de regels omgaat als het de rechtspositie van het defensiepersoneel betreft!

Er was ook sprake van een incident wat mij volstrekt niet zint. Eerder werd op werkplekken in Litouwen asbest ontdekt, dat kan enorm schadelijk zijn voor je gezondheid. Inmiddels zijn er gelukkig maatregelen getroffen. Overigens aan alle medewerkers die in Litouwen zijn of waren het advies om wel checken of in People-soft is opgenomen dat zij mogelijk met asbest in aanraking zijn gekomen. Voor het geval later blijkt dat je gezondheidsklachten hebt. Na zo’n naar incident denk je, men let verder wel op. Maar wat schetst mijn verbazing? De Litouwse collega’s maken oude gebouwen waar asbest inzit opnieuw gereed om in te werken. En wordt die asbest daar dan veilig verwijderd? Nee hoor! En zeggen wij daar dan wat van? Nee hoor, want dat wordt geen werkplek voor onze mensen en is niet ‘ons pakkie-an’. En stellen wij onze expertise beschikbaar aan onze Litouwse gastheer? Nee hoor, ze “lossen het zelf maar op”. Dit kan er bij mij echt niet in, doe er wat aan!

Nog een puntje wat mij niet echt lekker zit zijn de verlofmogelijkheden. Een flink deel van onze mensen zit een half jaar aaneengesloten in Litouwen en mag welgeteld één maal het thuisfront bezoeken. Dat is wel erg karig. Een retourtje Nederland kost slechts 125 euro en gelet op onze activiteiten in Litouwen kun je mensen best wel een keer vaker op verlof sturen. Desnoods op eigen kosten, dan kunnen ze thuis trouwens meteen ook weer eens lekker ‘bij-eten’. Want de Litouwse keuken mag dan ‘aan alle regels voldoen’, lekker is anders zo ervaarde ik zelf.

Overigens verder alle lof voor onze collega’s in Litouwen, waar de sfeer goed is en de inzet en betrokkenheid groot. Ik had goede gesprekken met onze mensen in Litouwen, waarvoor dank. Er is echter nog één minpuntje wat ik aan de orde wil stellen. Van al die internationale manschappen spreekt bijna niemand fatsoenlijk Engels. Dat is knap lastig (en soms ook gevaarlijk) als je samen op oefening bent. Waarom bieden we daar, samen met de andere landen, geen Engelse taallessen aan? Dat lijkt mij gemakkelijk in het programma in te passen, het kost in feite ‘geen drol’ en maakt het werk een stuk makkelijker. Het komt de internationale samenwerking ten goede en verbetert de onderlinge contacten. Dat moet toch simpel te regelen zijn zou je zeggen. Die investering is ‘peanuts’ op het totale bedrag wat met onze inzet (en die van andere landen) in Litouwen is gemoeid.

Ik wens voor onze mannen en vrouwen in Litouwen dat bovenstaande punten worden opgepakt, dat zou hun werk nog leuker en zinvoller maken! Ik zal in ieder geval aan de bel trekken!

Zonnige groet en een mooie zomer allemaal.